ELY, Nevada — De staat Nevada is de perfecte plek om naar vreemde dingen in de lucht te kijken.
En het is gemakkelijk te begrijpen waarom als je Las Vegas in noordelijke richting verlaat en staatsroute 375 oprijdt, de ‘Extraterrestrial Highway’. Dit rechte stuk door de wind geblazen weg doorkruist grotendeels lege woestijn en biedt uitgestrekte vergezichten van de open lucht en vergezichten over de omliggende bergketens in de verte.
Verspreid langs de route liggen attracties met een UFO- en buitenaards thema, zoals het Alien Research Center in Crystal Springs, Nevada, een metalen Quonset-hut die als een neergestorte vliegende schotel uit de woestijn oprijst. Een buitenaards standbeeld van 10 meter hoog houdt de wacht over de deur, waar doorheen gang na gang te vinden is met snuisterijen met grote ogen en grijze buitenaardse hoofden, planken met boeken over UFO-onderzoek en eeuwenoude buitenaardse theorieën en zelfs een volledige -groot beeld van Marilyn Monroe met een oversized buitenaardse zonnebril.
Verwant: Ringvormige zonsverduistering van 2023 imponeert hemelkijkers met spectaculaire ‘ring van vuur’ (foto’s, video)
Verder naar het noorden langs de Extraterrestrial Highway ligt de Little A’le’Inn (uitgesproken als “alien”) in Rachel, Nevada, dicht bij de geheime en beruchte Area 51-installatie van de Amerikaanse luchtmacht binnen de Nevada Test and Training Range. Nadat je door de zanderige grindparkeerplaats bent gelopen en langs een roestige, allang dode sleepwagen met een metalen vliegende schotel bedekt met zongebleekte stickers en handtekeningen van bezoekers, kun je de “Alien Burger” en friet bestellen bij de barman die een shirt draagt bedekt met een grijs buitenaards hoofdpatroon. Tegenover de bar staan rekken met T-shirts van Little A’le’Inn langs de muur versierd met gesigneerde foto’s van de who’s-who van UFO-persoonlijkheden van de afgelopen dertig jaar.
Ondanks de fascinatie van de regio voor UFO’s, dacht iedereen dit weekend aan een ander luchtfenomeen toen Oost-Nevada werd doorkruist door het pad van een ringvormige zonsverduistering waarbij de maan de zon gedeeltelijk blokkeerde, waardoor er een opvallende “ring van vuur” boven ons hoofd achterbleef.
De hele regio gonsde van opwinding over het evenement. Eclipse-jagers van over de hele wereld waren samengepakt in hotels en recreatiegebieden, en lokale bedrijven waren gevuld met koopwaar met een eclips-thema. De stad Ely, Nevada, zo’n vier uur ten noorden van Las Vegas, hield een “Ring of Fire Eclipse Festival” met drie dagen vol evenementen, waaronder een golftoernooi, feesten met een buitenaards thema en livemuziek.
Net ten zuiden van Ely langs US Highway 50, genaamd de “eenzaamste weg in Amerika“Vanwege de lange, desolate uitgestrektheid van niets anders dan open woestijn ligt het Great Basin National Park, een uitgestrektheid van 312 vierkante kilometer tussen de Sierra Nevada en de Wasatch Mountains. Het park is de thuisbasis van de Lehman Caves, de het langste grottensysteem in de staat Nevada, de 3.982 meter hoge Wheeler Peak en kilometers aan wandelpaden die slingeren tussen oude Bristlecone-dennen en beschermde natuurgebieden.
Het park organiseerde de avond vóór de zonsverduistering twee astronomielezingen in een openluchtamfitheater, gevolgd door een skywatching-feest en begeleide telescoopobservaties. Het park wordt door de International Dark Sky Association erkend als een International Dark Sky Park, en de lucht erboven voldeed aan dat onderscheid op een kristalheldere vrijdagavond (13 oktober), slechts enkele uren voordat de zonsverduistering begon.
Verwant: 21 verbazingwekkende donkere luchtreservaten over de hele wereld
De eerste lezing werd gegeven door David Cheney, een missiemanager bij de Heliophysics Division van NASA voor de komende missie van het agentschap. PUNCH-missie (Polarimeter om de corona en de heliosfeer te verenigen). PUNCH zal een globaal 3D-beeld opleveren van de zonnewind die uit de zon komt. Cheney, die opgroeide in het nabijgelegen Ely, Nevada, gaf een lezing over de wetenschap van zonsverduisteringen, inclusief beschrijvingen van het aarde-maansysteem en de relatie ervan met de zon. “Ik mocht gisteren mijn oude scholen in Ely bezoeken en een deel hiervan met hen delen. En dat was echt gaaf”, vertelde Cheney aan Space.com. “Dat was voor mij een hoogtepunt.”
De tweede lezing van de avond werd gegeven door Jason Wurtz, een interpretatieve ranger van de Amerikaanse National Park Service. Wurtz’ lezing, ‘Prometheus in the dark: A history of eclipses in Great Basin National Park’, leidde bezoekers door duizenden jaren in de geschiedenis van Prometheus, een borstelkegelden die ooit in het park leefde waarvan wordt aangenomen dat deze ruim 4000 jaar oud voordat hij in 1964 werd gekapt. De boom zag tijdens zijn leven 24 zonsverduisteringen: 10 totale zonsverduisteringen en 14 ringvormige zonsverduisteringen. De meest recente ringvormige verduisteringen waren in 2012 en 1596.
“Ik denk dat het belangrijkste dat mensen van deze zonsverduistering hopen mee te nemen, eigenlijk een herinnering is aan onze plaats in het universum. We worden er niet vaak genoeg aan herinnerd dat we slechts één planeet zijn in deze gigantische kosmos”, vertelde Wurtz aan Space. .com. “Om alles op één lijn te zien, vanaf het aardoppervlak tot aan de maan daarbuiten, en dan de zon veel verder weg. Ik denk dat dat een heel nederige herinnering is aan onze plek hier.”
Na de lezingen werd de lucht snel donkerder en baadde het Great Basin in de gloed van de Melkweg, zichtbaar van horizon tot horizon. Vrijwilligers zetten telescopen op en geven live astrofotografiedemonstraties voor parkbezoekers die de ijskoude temperaturen trotseerden om zich te verwonderen over populaire doelen zoals het Andromedastelsel of Saturnus, helder en helder omdat het tussen tientallen sterren hing onder een van de donkerste hemelen van Amerika.
Het was nog steeds koud toen de lucht lichter begon te worden op de ochtend van de zonsverduistering in Ely, Nevada, terwijl piekerige wolken boven de recreatievoertuigen en kampeerstoelen bliezen die langs de route van Ely naar Great Basin National Park begonnen te lopen. Terwijl de zon opkwam boven de met pijnbomen bedekte bergen van de Schell Creek Range in de verte, arriveerden steeds meer bezoekers die statieven en camera’s opstelden. Sommige van de verzamelde eclipsjagers droegen zelfgemaakte T-shirts ter herdenking van de gebeurtenis, en velen hadden dagenlang gereden om een glimp op te vangen van de ‘ring van vuur’.
Iets meer dan een uur voor de zonsverduistering scheen de zon voor het eerst over de bergen. Tegen de tijd dat de zon hoog opkwam aan een vurige rood-oranje hemel, begon de bewolking de zon af en toe te verduisteren. Net toen de maan de bovenrand van de zonneschijf begon te verduisteren, werden de wolken dikker en blokkeerden deze aan het zicht, wat een teleurgesteld gekreun opwekte van de verzamelde hemelwachters.
Na ongeveer 10 minuten klaarden de wolken op en begon de zonsverduistering een ringvormige fase in te gaan, de “ring van vuur”-fase, terwijl de menigte opgelucht zuchtte. De temperatuur daalde aanzienlijk toen de maan langzaam over het midden van de zonneschijf bewoog en het ochtendlicht een gedempte, schemerige gloed kreeg. Toen het moment van de annulariteit plaatsvond, klonk er applaus uit de menigte ontzagwekkende toeschouwers.
Binnen enkele minuten was het voorbij. Zodra de annulariteitsfase van de zonsverduistering eindigde en deze weer een gedeeltelijke zonsverduistering werd, begon de menigte uit te dunnen toen bezoekers hun stoelen en papieren zonneglazen pakten en vertrokken. De temperatuur steeg snel toen de maan voorbij de linkerbenedenhoek van de zon verscheen, en plotseling was de lucht weer normaal.
Na de zonsverduistering hield Ely een “Punkin Chunkin'”-festival, compleet met gekostumeerde gasten en verkopers die het nieuw voltooide hemelse spektakel vierden met een live middeleeuwse gevechtsdemonstratie, foodtrucks en katapulten die pompoenen lanceren. Verkopers verkochten T-shirts met een eclipsthema, met cartoonachtige vliegende schotels die langs de verduisterde zon zoeven en herdenkingsdrankjes die de “ring van vuur” afbeeldden boven de Bristlecone-dennen die in de omringende woestijn te vinden zijn.
Hoeveel er ook is veranderd sinds een van die Bristlecones, Prometheus, duizenden jaren geleden voor het eerst uit de grond gluurde om samen met de inheemse bewoners van het gebied zijn eerste zonsverduistering te ervaren, één ding blijft hetzelfde: of het nu gaat om vliegende schotels of zonsverduisteringen, de De hemel en zijn hemelse verschijnselen blijven de mensen boeien die het Amerikaanse zuidwesten hun thuis noemen.
Als u een foto maakt van de ringvormige zonsverduistering en deze wilt delen met de lezers van Space.com, stuur dan uw foto(‘s), opmerkingen en uw naam en locatie naar spacephotos@space.com.
Reizen georganiseerd door Travel Nevada. Zonnefotografie mogelijk gemaakt door Unistellar.